Pırasa ülkemizde kışlık sebze olarak kullanılan ve bütün bölgelerimizde üretilip tüketilen bir sebzedir. Özellikle kara ikliminin hüküm sürdüğü bölgelerimizde kışlık sebze tüketiminin çok önemli bir bölümünü oluşturur ve beslenmede önemli bir yeri vardır.

Yazlık pırasalar:

Bu çeşit pırasaların yaprak rengi açık yeşildir. Bitkiler daha yumuşak dokulu, daha kısa ömürlü ve soğuklara daha hassastır. Yaprak ayası daha dar, yaprakları dik duruşludur. Yalancı gövde, kışlık çeşitlere göre 2-3 kat daha uzun olup çeşit özelliği ve yetiştirme şartlarına bağlı olarak 80 cm‟ye kadar çıkabilir. Bu gruba giren pırasa çeşitleri - 8 ºC / - 10 ºC‟de ölür. Yalancı gövdenin gövde ile birleştiği kısımda soğan oluşmaz.

Kışlık pırasalar :

Kışlık pırasaların yaprakları daha koyu yeşil renkli ve yaprak ayaları daha enlidir. Yazlık pırasalara göre yalancı gövde daha kısa ve daha kalındır. Bu çeşit pırasaların yalancı gövdesi 40 cm – 45 cm uzunluğunda ve 3 cm – 5 cm kalınlığındadır (kara pırasa 20 cm – 25 cm uzunluğunda ve 5 cm – 6 cm kalınlığındadır). Kışlık çeşitler yalancı gövdenin gövde ile birleştiği yerde hafif soğan oluşturur ve çok düşük sıcaklıklara dayanabilir.

Pırasa, serin iklimden hoşlanan bir sebzedir. Sıcaklığın 15-20 0C olması istenir. Hava sıcaklığının artması, kaliteyi ve gelişmeyi olumsuz yönde etkiler. Çok sıcak ve kurak bölgelerde temmuz, ağustos, eylül aylarının dışındaki periyotlarda yetiştiriciliği yapılır.

Pırasa, toprak istekleri açısından seçici değildir. Tınlı-killi topraklarda en başarılı sonucu verir. Organik besin maddelerince zengin topraklardaki yetiştiriciliği çok başarılı olur. Yetiştirmede en çok ihtiyaç duyulan ve verime etkisi en yüksek besin elementi azottur.

Pırasalar ya saf kültür ya da karışık hâlde yetiştirilir. Karışık kültürde pırasa tohumları turp, havuç vb. kısa boylu bitkilerin tohumları ile ekilebilir. Saf kültür yetiştiricilikte ise iki yol takip edilir. Birinci yol direk tohum ekimidir. İkinci yol ise önce fide yetiştirme, sonra fide dikmedir.

Pırasa tohum almak amacıyla üretildiğinde iki yıllık bir sebzedir. Birinci yılda bitki vegatif olarak kalır. İkinci yılda çiçek tohum oluşturur. Pırasa tohumları ile üretilir. İki farklı üretim şekli vardır.

Kendi ihtiyacımız olan tohumu üreteceksek, iyi gelişmemiş ve çeşidi tam temsil eden bir tarlada hasada başlamadan önce bize yeteri kadar tohum verecek şekilde bitki işaretlenir. Bunlar söküm zamanında sökülmeyerek alıkonulurlar veya ayrı bir grup olarak sökülerek başka bir parsele 20x40 cm aralıklarla, toprakta desteksiz ayakta durabilecekleri bir derinlikte dikilirler.

Pırasalarda verim bakım şartlarına, çeşide ve hasat zamanına bağlı olarak 3000 kg/da ile 5000 kg/da arasında değişir. Geç hasat edilen yazlık çeşitlerde bu değer daha da yukarı çıkar.

Pırasa'da hasat gelişmenin hemen hemen her döneminde yapılabilir. Hasat zamanını pazar şartları ve yetiştiricinin kararı belirler. Normal verimin alınabilmesi için pırasaların 120-150 gr veya daha fazla ağırlık kazandığı döneme kadar hasadı yapılmalıdır. Ancak pazarda yüksek fiyat oluşmuşsa daha erken dönemlerde hasada başlanabilir.

Dikiminden sonra fideler köklenerek gelişmeye başlarlar. Bu dönemde bir defaya mahsus olmak üzere dikkatlice bir çapa yapılır. 1 dekar alanın dikimi için 4-5, çapalanması içinde 5-7 yevmiyecilik iş gücü gereklidir.

Sarımsak insan sağlığı açısından tam anlamı ile mucizevi etkilere sahip bir besin. Kokusundan dolayı ondan uzak duruyorsanız pişmiş hali ile de tercih edebilirsiniz. Pişmiş hali ile tüketmeniz durumunda hem kokusu sizi rahatsız etmeyecek hem de faydalarını kaybetmeden yararlanmış olacaksınız.

Gelin şimdi sarımsağın etki ettiği tüm hastalıklara değinelim.